Laatst zei een vriendin van mij: “Ik had altijd het gevoel dat ik constant ergens naar toe op weg was, nu is elk moment gewoon goed.” Ik vond dat mooi om te horen.
Ik herken dat gevoel, al is er nog genoeg onrust. Op een vrije dag wil ik sporten, opruimen, een gedicht schrijven, socializen… Ik hup van de ene naar de andere activiteit zonder stil te staan.
Gewoon even niets doen, is een kunst op zich. Gedurende mijn meditatie pak ik mijn momentje wel, maar daarna wordt de sneltrein weer in gang gezet. Ik MOET weer op weg. Inmiddels kan ik vanuit de TGV wel steeds vaker overstappen op een kabbelend stoomtreintje. En bouw ik gedurende de dag mooi een aantal tussenstops in. Op die manier vertraag ik mijn leven. Maar ik voel me soms meer een hardwerkende machinist, dan een ontspannen passagier. Niets doen betekent soms ook gewoon werken, hoe gek dat ook klinkt.
De boeddhistische leraar Thich Nhat Hanh heeft daar een mooie visie op:
In our society, we’re inclined to see doing nothing as something negative, even evil. But when we lose ourselves in activities we diminish our quality of being. We do ourselves a disservice. It’s important to preserve ourselves, to maintain our freshness and good humor, our joy and compassion. In Buddhism we cultivate “aimlessness” and in fact in Buddhist tradition the ideal person, an arhat or bodhisattva, is a businessless person- someone with nowhere to go and nothing to do. People should learn how to just be there, doing nothing. Try to spend a day doing nothing; we call that a “lazy day”. Although for many of us who are used to running around from this to that, a lazy day is actually very hard work! It’s not easy to just be. If you can be happy, relaxed, and smiling when you’re not doing something, you’re quite strong. Doing nothing brings about quality of being, which is very important. So doing nothing is actually something. Please write that down and display it in your home: Doing nothing is something.
Als je dus niets doet (zoals Thich Nhat Hanh dat bedoelt), ben je in wezen dus ook op weg. (Het houdt niet op!) Maar op een nuttige manier. Je werkt aan jezelf. Sommige mensen noemen dat een zoektocht. Ik noem het liever ontwikkelen. Zoeken insinueert dat je iets kwijt bent. Maar volgens mij ben je het niet kwijt, je hoeft het alleen maar te (her)ontdekken. Als je geboren wordt, ben je er al. Die puurheid vasthouden is de kunst. Als je dat pas beseft als je ouder bent. Is het een kwestie van schuren aan jezelf. Uiteindelijk ligt het antwoord diep van binnen. Daarvoor hoef je nergens naar op weg.
Want constant op weg zijn, leidt zelden tot een eindpunt. Misschien een tijdelijk eindpunt, maar ben je op punt A, dan wil je naar punt B. Het is het voortdurende pad van verlangen van de mensheid vol met tegenstrijdigheden.
Vrijdag zag ik de film ‘On the road’ (een verfilming van het gelijknamige boek van Jack Kerouac). Over een roadtrip van twee jongens. De trip is een metafoor voor hun ontdekkingsreis in het leven. Ik lag er nadien wakker van en zette mijn gedachten op papier.
Op weg naar niets, je wilt alles
Op weg naar volwassenheid, als je er al bent
Op weg naar alles, je hoeft niks
Op weg naar de kindertijd, waar je al was
Op weg naar licht, je danst in de nacht
Op weg naar poëtische vrijheid, als je snakt naar kaders
Op weg naar donker, je brandt een kaarsje
Op weg naar de werkelijkheid, edoch fantaseer je een fee
Op weg naar leven, je gaat dood
Op weg naar stoepkrijt, als de regen de kleuren vervaagt
Op weg naar dood, je zoekt naar het begin
Op weg naar 3 wijd, pardoes val je knock-out
Op weg naar liefde, je sabelt jezelf
Op weg naar openheid, als je de kasteelpoorten sluit
Op weg naar haat, je cultiveert knuffelen
Op weg naar strijd, hoewel je vrede bewaakt
Op weg naar geweest, je weent over stoelen die niet draaien
Op weg naar grootsheid, als je ego je loslaat
Op weg naar zijn, je bent
Op weg naar een kleinigheid, sedert zoek je een wereldwonder
Op weg naar verandering, je verandert
Op weg naar fantasierijk, als je keert in jezelf
Op weg naar status-quo, je droomt van een ander leven
Op weg naar feit, en betwijfelt of dat bestaat?
Dutch Poets Society 